Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

animus hilaris

  • 1 hilaris

    hilaris, e, u. hilarus, a, um (ἱλαρός), heiter, fröhlich, aufgeräumt, vergnügt, jovial (Ggstz. tristis, maestus), homo hilaris, Varro fr.: animus hilaris, Cic.: esse vultu hilari atque laeto, Cic.: vita hilara, Cic.: convivae hilari, Cic.: vox hilaris, Quint.: equorum hilaris hinnitus, Apul.: color hilaris, Plin.: se alci dare hilarum, Plaut.: hilaris m. Inf., tune ille hilaris comisque videri? Stat. silv. 2, 1, 168. – hilariores litterae, Cic.: hilarissimus conviva, Plaut. – subst., hilaria, ium u. iōrum, n. (sc. sollemnia), das im Frühlingsäquinoktium der Cybele zu Ehren begangene Freudenfest, Macr. sat. 1, 21, 10 (wo hilaria). Lampr. Alex. Sev. 37, 6 (wo hilariis). Vopisc. Aurel. 1, 1 (wo hilaribus).

    lateinisch-deutsches > hilaris

  • 2 hilaris

    hilaris, e, u. hilarus, a, um (ἱλαρός), heiter, fröhlich, aufgeräumt, vergnügt, jovial (Ggstz. tristis, maestus), homo hilaris, Varro fr.: animus hilaris, Cic.: esse vultu hilari atque laeto, Cic.: vita hilara, Cic.: convivae hilari, Cic.: vox hilaris, Quint.: equorum hilaris hinnitus, Apul.: color hilaris, Plin.: se alci dare hilarum, Plaut.: hilaris m. Inf., tune ille hilaris comisque videri? Stat. silv. 2, 1, 168. – hilariores litterae, Cic.: hilarissimus conviva, Plaut. – subst., hilaria, ium u. iōrum, n. (sc. sollemnia), das im Frühlingsäquinoktium der Cybele zu Ehren begangene Freudenfest, Macr. sat. 1, 21, 10 (wo hilaria). Lampr. Alex. Sev. 37, 6 (wo hilariis). Vopisc. Aurel. 1, 1 (wo hilaribus).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > hilaris

  • 3 Zufriedenheit

    Zufriedenheit, animi aequitas (Gleichmut in beschränkter Lage). – tranquillitas animi. animus tranquillus (Gemütsruhe, Freiheit von Leidenschaften u. Begierden). – hilaritas. animus hilaris (Heiterkeit, Fröhlichkeit). – approbatio (Zustimmung zu etwas, Zufriedenheit mit etwas). – in Z. leben, sorte suā contentum vivere (mit seinem Los zufrieden leben); tranquille vivere (ruhig leben). – zur Z., cum gratia (s. Ter. Andr. 422): zu meiner großen Z., cum magna mea voluptate (zu meinem großen Vergnügen): zur allgemeinen Z., cunctis approbantibus; cum omnium laude: jmdm. seine Z. bezeigen, laudare, collaudare alqm: über etwas seine Z. bezeigen, probare alqd: sich die allgemeine Z. erwerben, omnium laudem si bi parĕre od. colligere.

    deutsch-lateinisches > Zufriedenheit

  • 4 Heiterkeit

    Heiterkeit, serenitas (nur eig.). – hilaritas (Fröhlichkeit). – animus hilaris (fröhlich gestimmter Sinn). – alacritas (Aufgeräumthet). – amoenitas (Anmut).

    deutsch-lateinisches > Heiterkeit

  • 5 Stimmung

    Stimmung, der Seele, des Gemüts, animi affectio od. affectus (die momentane Gemütsbeschaffenheit). – animi habitus (die dauernde Gemütsbeschaffenheit, z.B. cum hic habitus animorum esset in castris). – animi motus (momentane Gemütsbewegung). – sensus (Sinnesart, Denkart, z.B. civium, populi). – animus (Gemüt übh.; auch Gesinnung, z.B. animos populi tentare [zu erforschen suchen]). – voluntas (Neigung übh., z.B. die St. des Publikums ausforschen, periclitari voluntates hominum). – eine solche St., talis animus: eine ruhige St., animus tranquillus: heitere St., hilaris anim us; hilaritas animi: traurige St., animus tristis; tristitia: eine gereizte St., animus irritatus: die beste, günstigste St. gegen jmd., summa in alqm voluntas: die üble St. (des Volks) gegen jmd., invidia alcis (vgl. auch invidia dictatoria, gegen den Diktator). – in heiterer St., hilarus: in trauriger, trüber St., tristis: in kleinmütiger St., abiectus: in feindseliger St., infensus: in guter St., bene affectus: in übler St., male affectus; morosus (übelgelaunt). – in heitere St. versetzen, hilaritate perfundere. – in einer solchen St. sein, eine solche St. haben, daß etc., ita animo affectum esse, ut etc.

    deutsch-lateinisches > Stimmung

  • 6 Fröhlichkeit

    Fröhlichkeit, laetitia. – hilaritas (Heiterkeit, Lustigkeit). – animus laetus od. hilaris (fröhliches, heiteres Gemüt). – alacritas. animus alacer (bes. der fröhliche Mut, den man bei etwas zeigt). – die Fr. wecken, zur Fr. stimmen, hilaritatem excitare.

    deutsch-lateinisches > Fröhlichkeit

  • 7 лицо

    persona [ae, f]; caput [itis, n]; homo [inis,m]; facies [ei,f] (rubida; cicatricosa); vultus [us,m] (vultum ad sidera tollere); os [oris, n]; frons, ntis, f; forma [ae, f] (forma reliquaque figura); aetas [atis, f] (mea; tua); animus [i,m] (animi totius Galliae); spiritus [us,m] (carissimus alicui)

    • юридическое лицо collegium [ii,n]

    • знать кого-л. в лицо aliquem facie cognoscere [noscitare]

    • черты лица – отображение души imago animi vultus est

    • выражение лица vultus (laetus; tristis; torvus; plenus furoris; vultu terrere aliquem)

    • расстроенное выражение лица coloris et vultus turbatio

    • притворное выражение лица vultūs ficti simulatique

    • быть к лицу decere (toga picta decet aliquem)

    • красивое лицо vultus praeclarus

    • лицо дурное, безобразное deformis facies; vultus distortus

    • бесстыдное лицо durum / ferreum os

    • лицо веселое, приятное moena, hilaris, blanda

    • лицо притворное / лукавое simulata frons; obvelatum os; fictus / simulatus vultus

    • лицо отвратительное taeter horridusque vultus

    • лицо его показывает, что он плохо ко мне расположен ex oculis et fronte constat eum male in me animatum esse

    • ничего в его лице нет приятного nihil in illo est ad aspectum venusti et praeclari

    • лицом он похож на отца, а нравом на деда vultu patrem refert, moribus avum

    • я знаю его в лицо illum de facie novi

    • печальное, смутное лицо vultus tristis et severus

    • лицо показывает совсем не то, что сердце animus dissentit a vultu

    • сделать сердитое лицо vultum severum induere

    • знатное лицо splendida persona

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > лицо

  • 8 pacatus

    pācātus, a, um, PAdi. (paco), im Zustande des Friedens befindlich, in Ruhe und Friede lebend, sich ruhig verhaltend, friedlich, ruhig od. noch in Frieden gelassen, noch unangefochten gelassen, a) eig.: civitas, Cic.: mare, Hor u. Ov.: ager (Gebiet) male pacatus, Cic.: domus, Freundes Haus (Ggstz. domus hostilis), Liv.: ne notā quidem ullā pacatus an hostis sit discerni ac iudicari potest, Cic.: quod insigne pacatorum (ein Zeichen friedlich Gesinnter) esse consuerat, Caes.: nequitia pac., Schlechtigkeit im Frieden, bei friedlichem Benehmen, Cic.: nec hospitale quidquam pacatumve satis prius auditum, quam Massiliam venere, die Stimme der Gastfreundschaft u. des Friedens, Liv.: pacatius ingressi iter, Sen.: pacatius arvum subeant, Ov.: provincia pacatissima, Cic.: pacatissima et quietissima pars, Caes.: pacatissimae gentes, Cic.: pacatissimae Syriae gazae, Cic. – m. Dat., huic pacatus esse, friedlich gegen diesen, Cic. Phil. 7, 24: numini eius pacatissimus, ganz gehorsam, Corp. inscr. Lat. 8, 995. – subst., pācātum, ī, n. u. Plur. pācāta, ōrum, n., α) friedliche Gegend, -Gegenden, Freundesland, sine commeatu vagi milites in pacato, in hostico errent, Liv.: ex pacatis praedas agere, Sall.: qui medius inter pacata et hostilia fluit, Danubius ac Rhenus, Sen. – β) Compar. m. Genet., pacatiora vitae, friedlichere, ruhigere Lebensverhältnisse, Amm. 26, 7, 1. – b) übtr.: illorum oratio pacatior (Ggstz. huius oratio pugnacior), Cic. Brut. 121: compositus et pacatus animus, Sen. contr. 2. praef. § 2: res hilaris ac pacata, ein Gegenstand von heiterem u. friedlichem Wesen (Ggstz. res distracta et operosa), Sen. ep. 66, 24: omnia divina scripta inter se pacata (einträchtig) consistunt, Augustin. serm. 1, 4.

    lateinisch-deutsches > pacatus

  • 9 pacatus

    pācātus, a, um, PAdi. (paco), im Zustande des Friedens befindlich, in Ruhe und Friede lebend, sich ruhig verhaltend, friedlich, ruhig od. noch in Frieden gelassen, noch unangefochten gelassen, a) eig.: civitas, Cic.: mare, Hor u. Ov.: ager (Gebiet) male pacatus, Cic.: domus, Freundes Haus (Ggstz. domus hostilis), Liv.: ne notā quidem ullā pacatus an hostis sit discerni ac iudicari potest, Cic.: quod insigne pacatorum (ein Zeichen friedlich Gesinnter) esse consuerat, Caes.: nequitia pac., Schlechtigkeit im Frieden, bei friedlichem Benehmen, Cic.: nec hospitale quidquam pacatumve satis prius auditum, quam Massiliam venere, die Stimme der Gastfreundschaft u. des Friedens, Liv.: pacatius ingressi iter, Sen.: pacatius arvum subeant, Ov.: provincia pacatissima, Cic.: pacatissima et quietissima pars, Caes.: pacatissimae gentes, Cic.: pacatissimae Syriae gazae, Cic. – m. Dat., huic pacatus esse, friedlich gegen diesen, Cic. Phil. 7, 24: numini eius pacatissimus, ganz gehorsam, Corp. inscr. Lat. 8, 995. – subst., pācātum, ī, n. u. Plur. pācāta, ōrum, n., α) friedliche Gegend, - Gegenden, Freundesland, sine commeatu vagi milites in pacato, in hostico errent, Liv.: ex pacatis praedas agere, Sall.: qui medius inter pacata et hostilia fluit, Danubius ac Rhenus, Sen. – β) Compar. m. Genet., pacatiora vitae, friedlichere, ruhigere Le-
    ————
    bensverhältnisse, Amm. 26, 7, 1. – b) übtr.: illorum oratio pacatior (Ggstz. huius oratio pugnacior), Cic. Brut. 121: compositus et pacatus animus, Sen. contr. 2. praef. § 2: res hilaris ac pacata, ein Gegenstand von heiterem u. friedlichem Wesen (Ggstz. res distracta et operosa), Sen. ep. 66, 24: omnia divina scripta inter se pacata (einträchtig) consistunt, Augustin. serm. 1, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pacatus

  • 10 discordo

    discordo, āre, v. n. [id.], to be at variance, to differ, to quarrel (rare but class.).
    I.
    Lit.:

    discordare inter se,

    Ter. And. 3, 3, 43:

    cupiditates in animis dissident atque discordant,

    Cic. Fin. 1, 13, 44:

    animus a se ipse dissidens secumque discordans,

    id. ib. 1, 18, 58:

    cum Cheruscis,

    Tac. A. 12, 28:

    adversus ventrem (membra),

    Quint. 5, 11, 19.—
    II.
    Transf., to be unlike, out of harmony with; to disagree, be inconsistent with, opposed to:

    ab oratione (vox),

    id. 11, 3, 45; cf. id. 8, 3, 18:

    a se fortuna,

    Vell. 2, 53, 3:

    avaro parcus (with hilaris nepoti discrepet),

    Hor. Ep. 2, 2, 194.— Absol.:

    neu discordarent,

    Plaut. Merc. 2, 1, 7:

    eques,

    Hor. Ep. 2, 1, 185:

    patria,

    Tac. A. 1, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > discordo

См. также в других словарях:

  • Ruhe — 1. Alles mit Ruhe, sagte der Schuster, und ass die Grütze mit der Ahle. Dän.: Smuk langsam, sagde han, som øste velling op med en syl. (Prov. dan., 377.) 2. Aus Ruhe kommt Unruhe. – Körte, 5113; Körte2, 6407. It.: La bonaccia burrasca minaccia.… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»